Зголемена нагласеност на казни – ниско ниво на доверба!

Како што ја читам книгата The Speed of Trust – The One Thing That Changes Everything од Stephen M.R. Covey ме наврати на еден период од пред една година и повеќе. Од друга страна, едноставно со овој пост би се надоврзал на претходниот за Една менаџерска задача – Инсталирање на доверба.

Доверба и казна

Имено, авторот навлегува во еден сосема нов термин кој го нарекува економија на доверба, која всушност има данок на доверба и дивиденда на доверба.

Системи со ниско и високо ниво на доверба

Системите со ниско ниво на доверба плаќаат данок на доверба додека системите во кои постои ниво на доверба добиваат дивиденда на доверба. Па така како една главна класификација авторот ја дава следнава:

• 80% данок – Систем во кој не постои доверба
• 60% данок – Систем во кој постои многу слаба доверба
• 40% данок – Систем во кој постои слаба доверба
• 20% данок – Систем во кој постојат отворени прашања во однос на довербата
• Нема данок/нема дивиденда – Систем во кој довербата не претставува проблем
• 20% дивиденда – Систем во кој довербата претставува видлив имот
• 40% дивиденда – Систем кој функционира врз основа на одлична доверба

Најлошото е првото каде имаме данок од 80% поради тоа што во еден таков систем воопшто не постои доверба. За секоја од овие видови на системи класифицирани во однос на егзистенција на довербата во истите авторот ги дава главните причини. Она што го забележав како прво (а што го знаев и мислам дека повеќепати го потенцирав тука на претприемач во однос на бирократските системи) е дека една од главните причини да еден систем се класифицира во  систем кој плаќа 80% данок на доверба е нагласеност на казнаната политика.

Нешто што сум го искусил…

На сето ова би сакал да ги нагласам некои мои искуства каде еден ваков систем функционира:

• Од почетокот на денот се зборува кој и за што е казнет што доведува до покачување на негативната енергија на поединците.
• Се размислува како само да се спаси животот, а не развој, подобрување, иновативност…
• Вработените меѓу себе се гледаат како противници, а не како колеги кои се тука заеднички да работат на развојот на системот.
• Се размислува само на правила, а не и на начинот на спроведување на работните активности.
• Понекогаш не се знае прецизно одговорноста кој што и кога треба да сработи, бидејќи сите трчаат се да сработат.
• Често пати товарот паѓа само на неколкумина кои можат да завршат некоја работа.
• Сите чекаат само да заврши денот, а утредента одат повторно со покачена негативна енергија уште на почетокот на денот.
• …

Не би одел понатаму зошто листата би била навистина долга. Но, сепак главното нешто на што ќе падне товарот на тој данок е изгубена ефективност и ефикасност на системот, што секако ќе ги зголеми и реалните трошоци изразени во пари.