Ќе продолжиме со третиот дел од работни задачи на менаџерите. Во изминатите два дена имавте можност да ги прочитате првите два дела:
Со конкуренцијата треба да се настојува да се задржи фер и коректен однос бидејќи секоја акција предизвикува реакција, а конкурентите еден на друг можат да нанесат големи, дури и фатални штети.
Работни задачи на менаџерите
Доколку конкурентите се со урамнотежени сили, тогаш односот помеѓу конкурентите повеќе се базира на промоција на фер релации. Бидејќи постои двостран страв дека спротивната страна ќе превземе контра мерки. Но, доколку еден од конкурентите е послаб, тогаш кон него не се пристапува во „ракавици“ туку се напаѓа без респект. Можеби само со една кочница врзана со одбегнување на создавање на негативниот публицитет.
Постојат сегашни и идни конкуренти, како и директни и индиректни конкуренти. Доколку пазарот е ограничен, а конкурентите се со приближно иста сила тогаш ривалитетот е поголем. За секоја компанија најголема опасност демне од директните конкуренти.
Конкурентите можат да воведат нова технологија, да воведат нов или да го подобрат постојниот производ, да ја намалат цената или да донесат некоја одлука што директно се конфронтира со интересите на матичната компанија.
Но, и индиректната конкуренција е опасна за интересите на компанијата. Компаниите кои произведуваат монтажни или фиксни базени, се индиректни конкуренти на компаниите кои организираат туристички патувања.
Доколку компанијата поседува производ кој е од исклучителна важност за купувачот (стан, кола, камион, компјутер), тие автоматски стануваат конкуренти на голем број други компании. Тоа се случува бидејќи купувачот за овие производи може да ги даде сите расположливи финансиски средства, дури и да земе кредит, што претставува своевидна конкуренција, бидејќи купувачот не располага со дополнителни средства за купување на други производи или купува во значително помала мерка.
Доколку компанијата работи во перспективна индустриска гранка, тогаш треба да се обиде да ги затвори сите приодни патишта за влез на нови конкуренти, бидејќи потенцијалните конкуренти секогаш внимаваат некоја компанија да направи грешка, за да влезат на пазар и по можност да земат што поголем дел од пазарниот „колач“. Дури и од конкурентите, кои не успеале во работата и пропаднале, може доста да се научи доколку се согледаат нивните пропусти и грешки, бидејќи многу подобро е да се учи од туѓи отколку да се учи од свои грешки. Заради овие причини, секој потег на конкуренцијата треба внимателно да се набљудува и да се биде спремен во секој момент да се парира со соодветна реципрочна мерка, без оглед дали се работи за ценовна политика, за подобрување на квалитетот на постојните производи и услуги или за воведување на нови производи и услуги.
Од купувачите се очекува големо добро, бидејќи со купување или со користење на услугите што ги нуди компанијата, тие директно го финансираат развој на компанијата.
Доколку е купувачот задоволен, тој ќе ги шири своите сознанија, па ќе привлече дополнителен број на купувачи, што ќе го зголеми дополнително профитот и успехот на компанијата. Но доколку не се задоволни од цената, услугата, квалитетот или од некој друг фактор (заштитата на животната средина, односот на компанијата кон вработените), купувачите можат да ја одбегнуваат компанијата, да шират негативни гласини и компанијата да ја доведат во лоша состојба.
Купувачите треба да се убедат дека производот или услугата што ги нуди компанијата се со одлични квалитети и добра цена, дека компанијата има фер и коректни односи со сите заинтересирани партнери и дека е добро и за купувачот и за компанијата да дојде до реализација на зделката.
Со добавувачите треба да се настојува да се постигнат поволни цени за компанијата, како и квалитетот на стоката да биде на предвидено ниво, да се договори начин на транспорт, начин на плаќање (готовина, компензација), време за плаќање, како и време за кое е потребно да стигне нарачаната стока.
Доколку добавувачите одобрат одложено плаќање, за компанијата тоа е еден вид на бескаматно финансирање.
На компанијата може да и прети и закана од добавувачите, доколку и тие одлучат да станат производители или доколку конкуренцијата ги побара нивни услуги. Тогаш добавувачот може да покачува цена, да намали обем на испорака или да бара некои дополнителни услуги. Тука, неминовно, за компанијата ќе се јави опасен противник.
Менаџерот мора да има и дух на претприемач, да дава идеи и да презема активности за реализација на идеите за развој, за унапредување, за нови работи, ново поле на дејствување и сл. Претприемничкиот дух претставува една движечка сила и секогаш треба да се негува.
Доколку се работи за поголема компанија, тогаш и претставниците на власта покажуваат зголемен интерес за контактирање со менаџерите од компанијата, при што најчесто од компанијата се бара да даде совет за создавање подобри односи помеѓу владата и компанијата. Тоа може да биде можност, менаџерот да создаде поволни можности за матичната компанија, да добие одредени бенефиции или информации од владата.
Во поново време се очекува од секоја компанија и од менаџерите активно да комуницираат со пошироката јавност.
Да ги објаснат своите цели, технологии со кои располагат (доколку постои сомнеж по прашање на загадување на околината или се јави сомнеж врзан за квалитетот на производите или услугите), да објаснат кои придобивки ќе ги има нивната непосредна и пошироката околина од производите и услугите што ги застапува компанијата. Доколку постојат, потребно е да се објаснат и други придобивки кои компанијата ги направила за околината (правење на патишта, садење на зеленило, вработување на локални жители, давање на донации, стипендии, кредити, придонес кон екологија), бидејќи некогаш компанијата може да се соочи со проблеми во работењето, па подршката од јавноста може да биде клуч за успех на компанијата. Социјалните медиуми денес само го олеснуваат овој процес.
За да може да се справи со толкав спектар на обврски, менаџерот треба брзо да чита и да ги анализира податоците и врз база на тоа да донесува заклучоци и да превзема акции.
Поради големите обврски менаџерите често се наоѓат во стресна состојба па можат да бидат „тешки“ како за себе така и за своите вработени и партнери. Еден човек сам не би можел сите овие обврски да ги исполни, без оглед на неговите способности, бидејќи не може физички да се постигне. Единствено кај специјални типови на менаџери, а тоа се претприемачите, постои обид во почетната фаза на работењето да се реализира големиот дел од наведените обврски, но како доаѓа до развој на компанијата, претприемачот мора постепено да воведува во работа менаџери, кои ќе покријат одреден сегмент на работење. Со воведување на поголем број на менаџери, полека ќе се формира менаџерска пирамида, која ќе го превземе работењето со компанијата. Заради тоа во стартот се формира менаџерски тим, кој ги дисперзира сите овие работни задачи на разни нивоа на менаџментот. Единствено така е можно да се реализираат сите овие работни задачи.
Овој наслов го напишавме мошне внимателно за да успееме да ги елаборираме сите менаџерски обврски. Доколку сметате дека нешто испуштивме во оваа трилогија слободно оставете коментар.
About Илија Чубровиќ
Speak Your Mind