Претприемачите вообичаено, односно по природа се започнувачи, но и завршувачи, односно спроведувачи на нивните идеи.
Безброј идеи, проекти, задачи и активности се моткаат секојдневно во главата на еден претприемач. Може да бидат корисни, но и некорисни. Може да бидат важни (приоритетни) но и неприоритетни. Може да се однесуваат за денес, но може да се однесуваат и за утре, задутре, по една недела, по еден месец, по една година или пак по неколку години.
Уште една карактеристика на претприемачите која доаѓа од тоа започнување е возбуденоста кога се започнува нешто ново, нешто непознато, нешто што може да го промени светот во кој живееме… Не значи дека е лошо да се започнуваат идеите, работите, проектите, задачите, активностите… Но, не е добро да се започнуваат нови без да се завршат веќе започнатите.
Честопати можеме да се најдеме себеси, да работиме на нешто, да започнеме нешто друго иако сеуште не сме го завршиле тоа нешто и на крај да ги оставиме (зае….) и недовршените и штотуку започнатите активности па да се префрлиме на трети. И така се “натрупуваме” не постигнуваме ништо, а притисокот почнуваме да го чувствуваме како нешто навистина неиздржливо.
Но, претприемништвото не се однесува само на тоа што сте започнале да го работите, туку и на тоа што сте завршиле и постигнале со тоа завршување.
Како да се излезе од една таква непосакувана ситуација, со која се чини се соочуваат сите претприемачи, а особено стартап претприемачи?